hayaller rüyalara savurdu beni
kelimelerin kan kırmızı kıyametinde
sultan kelimen kalbime
kâinatı kattı sonsuz isminle
mercan sabrıyla rahimlerde
kan içen ruhlara ışık verdin
şiire yattım gün ortasında
dünyaya düşen gönüllere
hüsn ü aşkı verdin
görüntüler sesler besteler
arasında inleyen hasreti verdin
Mevlana yunus fuzuli şeyh galib
Destan oldular birer eşsiz
Galaksiler gibi dönen
Şiire yattım yavaş yavaş sönen
Uydular içinde bir garib ben
İçimde o ağaç büyür
Kökleri derinlerinde yerin
Dalları kucağında göklerin
Şiire uyandım ilhamlarınla
Ama telefonların televizyonların
Kayboldum internet ağlarında
Kayboldu ruhum içinde vizyonların
Zamanımı zaptettiler
Çekip aldılar içimden
Ay güneş kum saati derken
Zifiri karanlıklarda kayboldum ben
Şiire uyandım ben
Üretim tüketim durgun
Bütün piyasalar yorgun
Şiirine yandım ben
